Een brief aan jou, aan iedereen, aan mezelf en aan het nieuwe jaar. Over de keuze hebben om goed te doen, de positiviteit van echt contact en de wil om elkaar beter maken.

Lieve jij, lieve allemaal, lieve Chris

Contact is een zelfstandig naamwoord dat zelfstandig geen enkele kans maakt. In echt contact ligt voor mij dan ook veel besloten. Tijd inruimen om te luisteren naar elkaar. Elkaar raken door ruimte te geven aan gevoelens. Werken aan wederzijdse begripsvorming. Verdiepen op elkaars mening. Gebruik maken van elkaars kwaliteiten… En niet te vergeten: along the way genieten van de positiviteit die hier vanuit gaat.

Ik wil, jij moet…

Terugkijkend op het maatschappelijk discours van 2024 zit hier voor mij de grootste teleurstelling: het vaak uitblijven van echt contact. Wat overheerste was een mantra van ‘ik wil, jij moet en ik ga er dan vanuit dat…’. ‘Ik wil, jij moet en ik ga er dan vanuit dat…’. Ik versus jij en zeker niet wij. Ik kan me ook de tijd niet heugen dat polariteit zo manifest aanwezig is als nu. Om over het korte lontje dat collectief waarneembaar is maar te zwijgen. En ja, mondiaal is het beeld niet anders. Het zal, vrees ik, nog harder moeten stormen willen we in meer collectieve zin tot de bewustwording komen dat het eigen gelijk als dé norm onhoudbaar is als we met elkaar verder willen komen.

Broeder Coert

Kort geleden was ik voor een aantal stiltedagen in de St. Willibrordsabdij in Doetinchem. Het proces van de stilte in gaan is uiterst enerverend, maar het hoogtepunt lag voor mij gelegen in het contact met broeder Coert. Ook hij voorziet voorlopig geen vredige tijden, maar wel gelooft hij in de keuze van de verantwoordelijke mens om goed te kunnen doen. In lijn met broeder Coert ben ik er heilig van overtuigd dat wat goed is voor mij, goed is voor de wereld. Goed doen gaat voor mij over mijn dagelijkse werkzaamheden aandachtig uitvoeren én goed doen in gedrag – hier kom ik zo op terug. Maar met een te strakke focus op de feiten komen we er niet. Met alleen een discussie over gedrag ook niet. Willen we tot gedragsverandering komen, dan hebben we data nodig en een integrale benadering die breder reikt: niet meer doen, maar anders.

Elkaar beter maken

Zo liet Femke Bol afgelopen jaar zien dat haar topsportprestaties niet het resultaat zijn van méér trainen, wel van anders trainen. Met veel meer aandacht voor bijvoorbeeld herstel als onderdeel van de integrale benadering. Een ander mooi voorbeeld zie ik nog altijd in Pieter van den Hoogenband, die zo’n twaalf specialisten om zich heen verzamelde om meermaals tot olympisch zwemgoud te komen.

Mijn persoonlijke ‘anders doen’ voor dit jaar is vooral nog scherper zijn op mijn gedrag. Hardnekkige patronen doorbreken we namelijk niet door ze alleen maar te benoemen en de oorzaak vooral buiten onszelf te zoeken of te wijzen naar een ander. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik daar aan mee heb gedaan. En ook ik sprak soms in negatieve zin over anderen. Dat gaat dit jaar anders zijn: ik ga voor praten met elkaar en over elkaar in positieve zin. Gebruik de onderlinge contactmomenten dan ook om elkaar beter te maken. In het gezin. Op werk. Langs de lijn. Doe anders; doe goed.

Doe je mee?

Warme groet,